kerker - Zelfstandignaamwoord 1. een ondergrondse ruimte die bestemd is voor het opsluiten van gevangenen ♢ De dief werd in de kerker geworpen.

kerker - zelfstandig naamwoord uitspraak: ker-ker 1. kelder waar je mensen in opsluit ♢ vroeger werden gevangenen in een kerker opgesloten Zelfstandig naamwoord: ker-ker de kerker de ker...

[Lat. carcer, van Sicilisch-Gr. karkaron] (dicht. en veroud.) gevangenis (met de bijgedachte aan donkere hokken in onderaardse gewelven).

kerker - Onderaardse ruimtes of constructies met cellen of andere kamers met zeer stevige muren waarin mensen kunnen worden opgesloten.

m. (-s), gevangenis, alleen in litt. taal en gedacht als een oord van lijden en verschrikking: een donkere —; ook oneig. en fig.

m. (-s), gevangenis, alleen in deftige stijl en gedacht als een oord van lijden en verschrikking: een donkere kerker; in de kerker zuchten; iem. ten kerker doemen.

(van het Latijnsche carcer = gevangenis) Matth. 14 : 3, 10, Hand. 5 : 21,24, 16 : 24, 26, is in het Nieuwe Testament de overzetting van 2 Grieksche woorden, die ook vertaald worden door gevangenis, Matth. 11 : 2, 18 : 30, 25 : 36, e. e.

KERKER, m. (-s), gevangenis, alleen in deftigen stijl: in den kerker zuchten; ten kerker doemen.

zie Gevangenis.