Toreno (Don José Maria Queypo de Llana Ruiz de Saravia, graaf van), een Spaansch staatsman en geschiedschrijver, geboren in 1786 te Oviédo, nam deel aan het verzet der Spanjaarden tegen de Franschen in 1808 en onderscheidde zich toen reeds als onderhandelaar bij het sluiten van een verbond tusschen Spanje en Engeland, voorts als afgevaardigde naar de Cortes in 1810 en 1812, als een schrander diplomaat. Na den terugkeer van Ferdinand VIl in 1814 vlugtte hij naar Frankrijk en keerde eerst in 1820 naar zijn vaderland terug.
Na de monarchale restauratie van 1823 werd hij wederom verbannen, vestigde zich te Parijs, begaf zich in 1832 nogmaals naar Spanje, verwierf er eerlang een grooten staatkundigen invloed en zag zich in 1834 benoemd tot minister van Financiën. Zijne maatregelen omtrent de staatsschuld wikkelden hem in een langdurigen strijd tegen het Parlement en bragten hem aan de zijde der Progressisten. In April 1835 belastte hij zich met de portefeuille van Buitenlandsche Zaken en met het voorzitterschap in het Kabinet. Oproerige bewegingen, welke aan zijne zijde reactionaire maatregelen uitlokten, veroorzaakten reeds in September van dat jaar zijn val.
In de Cortes van 1840 behoorde hij weder tot de partij der Moderado's, en toen deze bezweek, vertrok hij weder naar Parijs, waar hij den 16den September 1843 overleed. Als schrijver verwierf hij vooral grooten roem door zijne „Historia del levantamiento, guerra y revolucion de Espana (1835—1837, 5 dln)”.
