Talent noemde men bij de Oude Grieken eene zekere eenheid in gewigt of geld, verdeeld in 60 mina’s elk van 100 drachma’s, ieder van 6 obolen. De waarde van het talent was op verschillende tijden en in verschillende Staten verschillend. Het gewone talent was het kleine Attische, door Solon ingevoerd; het had eene zwaarte van 26,2 Ned. pond en eene waarde van 2826 gulden.
Men geeft voorts den naam van talent aan bekwaamheid des ligchaams en des geestes en spreekt van iemands talent als redenaar, als kunstenaar, als dichter, als wijsgeer enz. De oorzaak van het verschil der talenten is een vraagstuk, hetwelk tot de psychologie behoort. Vooral is het moeijeiijk te bepalen, welk gedeelte van het talent aangeboren en welk gedeelte aangeleerd is, terwijl het voorts niet gemakkelijk valt, de grenzen te trekken tusschen het talent en het genie. Dit laatste is eene oorspronkelijke, scheppende kracht, die een eigen spoor volgt en nieuwe wegen baant, terwijl het talent gelegen is in een uitstekend gebruik van het reeds voorhandene volgens reeds aangewezene methoden.
