Stéreoscoop. Omdat onze oogen op een gen afstand van elkander geplaatst zijn, kunnen wij van den omvang van een voorwerp iets meer waarnemen, dan indien wij slechts één oog bezaten. Met twee oogen zien wij een voorwerp uit twee verschillende standpunten en dit maakt bij ons den indruk, dat zoodanig voorwerp een ligchaam is. Op het netvlies van het oog zal derhalve denzelfden indruk te weeg gebragt worden, wanneer wij daarop te gelijker tijd twee afbeeldingen laten vallen van hetzelfde voorwerp, maar van twee, weinig van elkander verschillende standpunten genomen.
Ziedaar den grondslag der stéreoscopie. De uitvinder, Wheatstone, vervaardigde daartoe handteekeningen, doch later leverde de photographie platen van groepen, gebouwen, landschappen enz., die volkomen aan het doel beantwoorden. De stéreoscoop (zie bijgaande afbeelding) bestaat uit twee buizen, voorzien van vergrootende lenzen en uitkomende in eene kast, op wier bodem men de stéreoscoopplaten nederlegt. De lenzen zijn tevens prismatisch geslepen; gewoonlijk bezigt men de beide helften l en l’ eener door midden gesnedene lens. Daardoor worden de lichtstralen , die van de figuren a en b komen, zóó gebroken, alsof zij van een in e aanwezig voorwerp kwamen. Op deze wijze bereiken de beide beelden in beide oogen dezelfde plaatsen van het netvlies en er ontstaat een juist beeld.
