Stéreótypie is de vervaardiging van metalen platen, die volkomen gelijk zijn aan de uit losse letters zamengestelde copie. Die vaste platen zijn geschikt voor een veeljarig gebruik. Men verkrijgt ze door eene matrijs te maken van gips of leem of ook van papierbladen, waartusschen zich een mengsel van meelpap en krijt bevindt. Die matrijs wordt op den lettervorm van losse letters gedrukt en daarna gedroogd, om eindelijk als gietvorm te dienen voor de verlangde plaat.
Het schijnt, dat Johan Muller te Leiden en zijn zoon Willem (1700—1716) met van der Mey de eersten geweest zijn, die stéréotype platen vervaardigden. Hunne uitvinding werd toegepast en verbeterd door Ged te Edinburgh (1725—1749), Valeyre te Parijs (1735), Hoffmann te Schlettstadt (1782) en Tilloch en Foulis te Edinburgh, totdat Earl Stanhope te Londen omstreeks het jaar 1800, ondersteund door laatstgenoemde twee en door den boekdrukker Wilson, aan de stéreótypie hare tegenwoordige volkomenheid bezorgde, terwijl ook Firmin Didot en Herhan zich jegens haar verdienstelijk maakten. Het bezigen van papier is uitgevonden door Genoux (1829) in Frankrijk. Vooral is de stéreótypie aangewend tot het vermenigvuldigen van klassieke werken en logarithmentafels.
