Soldij, afkomstig van het Latijnsche woord solidus (eene Romeinsche gouden munt, waarmede de krijgsknecht om de 4 maanden betaald werd) is een zeker geldelijk bedrag, dat gegeven wordt voor bewezen dienst, inzonderheid voor krijgsdienst.
Vandaar de naam soldaten, mannen die om soldij of loon dienst hadden genomen, zooals in de dagen der Oudheid de Grieken, in de middeneeuwen de Duitschers en in den nieuweren tijd de Zwitsers. Bij het verval van de ridderschap, van den heerban en van de dienstgevolgschappen vormden tot aan het einde der 18de eeuw geworvene soldaten de hoofdmassa der legers. Zij ontvingen behalve de soldij ook handgeld. Eene geregelde uitbetaling der soldij had eerst plaats bij de vorming der staande legers. Bij de dienstpligtigen strekte de soldij ter voorziening in het noodig onderhoud, en zij werd reeds ten tijde van Gustaaf Adolf telkens na tien dagen aan de manschappen ter hand gesteld.
Het bedrag der soldij is verschillend naar de verschillende wapens en rangen en tevens afhankelijk van de duurte der levens. middelen. Men zorgt veelal, dat een soldaat even kan rondkomen en niet meer. De uitbetaling geschiedt in ons land kompagniesgewijze bij het appél door den sergeant-majoor in tegenwoordigheid der officieren. De uitgaven voor de menage en de kortingen voor het kleedingfonds worden dadelijk ingehouden.
