Sluitreden (ratiocinatio) noemt men in de redeneerkunde de gevoltrekking, welke men uit ééne of meer stellingen opmaakt. In het eerste geval heeft men eene enkelvoudige, in het tweede eene zamengestelde sluitreden.
Tot de enkelvoudige behooren die, bij welke men van het algemeene tot het bijzondere besluit enz. Zamengestelde sluitredenen dragen ook den naam van syllogismen. De voorafgaande stellingen heeten praemissa en deze bestaan veelal uit een terminus major en minor en uit een besluit (conclusio), bijv.: De mensch is sterfelijk. De koning is een mensch. Derhalve is de koning sterfelijk. Door zamenvoeging van sluitredenen ontstaat de sorites (eene reeks van sluitredenen). Bedriegelijke sluitredenen noemt men ook drogredenen (sophismen). De leer van sluitredenen is het eerst duidelijk uitééngezet door Aristóleles.
