Piotr Paweski Skarga, de vermaardste kanselredenaar der Polen in de 16de eeuw, door zijne tijdgenooten „de Poolsche Chrysóstomus” genoemd, werd geboren in 1536 te Grodziec in Masovië, studeerde te Krakau, werd de onderwijzer van Jan Teczynski, trad daarna in den geestelijken stand en werd kanunnik te Lemberg. In 1568 begaf hij zich naar Rome, werd er opgenomen in de Orde der Jezuïeten en keerde in 1571 naar zijn vaderland terug. Hier spreidde hij al de kracht zijner welsprekendheid ten toon en bragt een groot aantal Polen terug tot de R. Katholieke Kerk. Hij stond den bisschop Protasiewicz te Wilna ter zijde en was vervolgens 25 jaar lang hofprediker van koning Siegmund III te Warschau.
Eindelijk verliet hij het Hof, betrok een klooster te Krakau en overleed in 1612. Hij onderscheidde zich door grondige geleerdheid, innige overtuiging, vurige vaderlandsliefde en zuivere bedoelingen, en zijne redevoeringen op den Rijksdag maakten veelal een beslissenden indruk. Zijne leerredenen en andere geschriften, modellen van welsprekendheid, zijn meermalen uitgegeven. Vermaard is bovenal zijn werk: „Levensbeschrijvingen van de Heiligen des Ouden en Nieuwen Testaments voor alle dagen des jaars”.
