Schmettau (Samuël, rijksgraaf von), een Pruissisch generaal-veldmaarschalk, geboren te Berlijn den 26sten Maart 1684, streed onder prins Eugenius en Marlborough bij Höchstädt en Malplaquet, alsmede later aan de Rijn, trad in 1714 in Poolsche dienst, en werd kolonel bij de artillerie. In 1717 kwam hij in Oostenrijksche dienst, vocht tegen de Turken, daarna tegen de Spanjaarden op Sicilië, bestuurde in 1720 de belegering van Messina, streed in 1733 als luitenant-veldmaarschalk aan de Rijn en werd in 1735 tot veldtuigmeester en in 1741 tot veldmarschalk bevorderd. Hij had 28 veldslagen en 32 belegeringen bijgewoond.
Bij het uitbarsten van den eersten Silézischen Oorlog riep Frederik II hem als Pruissisch onderdaan terug, doch daar von Schmettau ongaarne de wapens wilde voeren tegen Oostenrijk, zag hij zich door den Koning afgevaardigd naar de Hoven van Frankrijk en van den Keizer. Na het eindigen van den eersten Silézischen Oorlog werd hij voorzitter van de Académie van Wetenschappen te Berlijn; als zoodanig toonde hij zich een ijverig bevorderaar van wetenschappelijke expeditiën, inzonderheid ten behoeve der aardrijkskunde. Hij overleed te Berlijn den 18den Augustus 1751.
