Samuël, een profeet en de laatste rigter der Israëlieten, was de zoon van Elkana en Hanna en werd geboren te Ramathaim in het gebergte van Ephraim. Van jongs af werd hij als dienaar van het heiligdom te Silo opgevoed, en na den dood van Eli (1070) trad hij op als rigter. Het volk echter begeerde een koning, ten deele welligt om zich beter te beveiligen tegen de drukkende overmagt der Philistijnen, en Samuël moest, na vruchtelooze tegenkanting, daaraan toegeven en Saul tot koning zalven. Intusschen zocht hij door het stichten van profetenscholen aan het profetismus zoodanigen vorm te geven, dat daardoor de Koninklijke willekeur werd beperkt.
Weldra kwam hij dan ook in botsing met Saul, weshalve hij den opstand van David begunstigde. — De beide naar hem genoemde boeken vormden bij de. Israëlieten slechts één boek, dat door de Alexandrijnsche vertaling in 2 deelen werd gesplitst. Daarin is David de voornaamste figuur. Zij behoren tot de vroegste geschriften des Ouden Testaments en werden waarschijnlijk opgesteld in den bloeitijd van het rijk van Juda.
