Schelfhout (Andries), een uitstekend Nederlandsch landschapschilder, geboren te ’s Gravenhage in 1787, ontwikkelde zich aan de hand der natuur hoofdzakelijk door eigen oefening. Op de tentoonstelling van 1817 verraste hij de kunstkenners met zulk een voortreffelijk doek, dat hij aanstonds grooten roem verwierf. In 1819 behaalde hij te Antwerpen den hem eenstemmig toegekenden prijs der Académie met een Geldersch landschap bij zonsondergang. Ook te Gent, ’s Gravenhage, Brussel, Brugge enz. verkreeg hij medailles en werd lid van alle Académiën van Schoone Kunsten in de Nederlanden.
Zijne stukken waren het sieraad der tentoonstellingen en werden aanstonds door kunstvrienden aangekocht. Met winter- en zomerlandschappen, zee- en havenstukken verhoogde hij telkens zijn roem. Zijne schilderijen zijn zorgvuldig bewerkt en onderscheiden zich door een uitmuntend perspectief, door correctheid van teekening en door waarheid van coloriet. Hij overleed te ’s Gravenhage in 1872.
