Reeds vroeg bediende zich de alchemie, gedeeltelijk ter verkorting, gedeeltelijk ook om zich in een geheimzinnig waas te hullen, van teekens, die bepaalde stoffen of handelwijzen aanduidden. Tegenwoordig echter maakt de wetenschap gebruik van teekens, om de zamenstelling eener scheikundige verbinding, zoowel met betrekking tot de daarin aanwezige elementen als tot het aantal en de groepéring der atomen, eenvoudig en naauwkeurig aan te wijzen.
Teekens voor de elementen zijn de beginletters hunner Latijnsche benamingen, en als 2 elementen dezelfde beginletter hebben, voegt men ter onderscheiding eene tweede er bij. Voor koolstof (carbonium) gebruikt men het teeken C, — voor kobalt (cobaltum) Co, — voor manganium het teeken Mn en voor magnesium Mg. Die teekens wijzen echter niet op onbepaalde hoeveelheden, maar slechts op één atoom.
De verbinding alzoo, voorgesteld door MgS, bestaat uit één atoom magnesium en één atoom zwavel. Bevat eene verbinding meer atomen van hetzelfde element, dan schrijft men het cijfer, dat zijn aantal uitdrukt, aan de regterzijde onder aan het teeken. S is het teeken van zwavel, O van zuurstof, en S02 van zwaveldioxyde, dat één atoom zwavel en twee atomen zuurstof bevat. Voorts is S03 zwaveltrioxyde. De teekens dezer verbindingen wijzen evenzeer geene willekeurige hoeveelheden, maar steeds één molecule der verbinding aan; wil men van meer moleculen spreken, dan plaatst men het cijfer, dat haar aantal aanduidt, aan de linkerzijde vóór de teekens. Alzoo zijn 2 S2S04 twee moleculen zwavelzuur.
Te voren heeft men de zuurstof ook wel door een punt en zwavel door een streep boven de letter van het scheikundig teeken aangeduid. Treden elementen doorgaans als dubbele atomen op, dan haalt men, in plaats van het cijfer 2 er vóór te plaatsen, ook wel eene horizontale streep door het letterteeken.
