Santorin of Thira, weleer Thera genaamd, een Grieksch eiland in de Aegésche Zee en het zuidelijkste der Cycladen, is 17 Ned. mijl lang en 1 tot 7 Ned. mijl breed. Het telt in 13 gewesten omstreeks 16000 zielen, heeft eene sikkelvormige gedaante en vormt met de tegenoverliggende eilanden Therasia en Aspronisi een aloud ringgebergte, dat in zijn hoogsten top, den Eliasberg (664 Ned. el hoog), uit kalk- en leisteen en voor ’t overige uit vulcanische gesteenten bestaat, in wier midden zich vóór en na onderzeesche uitbarstingskegels hebben gevormd. In 198 vóór Chr. bijv. verhief er zich het eiland Hiéra, thans Palaeo-Kaimeni, dat later allengs grooter werd, — in 1573 het eiland Micro Kaimeni, — en in 1709 het eiland Neo-Kaimeni, dat bij voortduring zwaveldampen uitblaast.
Sedert het midden van Februarij 1866 zijn in de nabijheid van Neo-Kaimeni onder geweldige vulcanische uitbarstingen 2 nieuwe eilanden opgedoken, het eiland St. George en Aphroessa. Aan de binnenzijde hebben de kusten van Santorin en Therasia loodregte wanden ter hoogte van 200 tot 300 Ned. el, terwijl de zee er eene diepte heeft van meer dan 200 vadem. Aan de buitenzijde heeft men een afhellend strand. In het binnenland heeft men op den verweerden vulcanischen bodem voortreffelijke wijngaarden. De hoofdplaats is Thera of Thira aan de westkust met eene ankerplaats en vele wijnkelders. Overal vindt men er overblijfselen der Oudheid. Dit eiland was het moederland van het weleer zoo magtige Cyrene en koos in den Peloponnesischen Oorlog de zijde der Spartanen. In 1208 ontrukte Marco Sanudo, hertog van Naxos, dit eiland aan den Griekschen Keizer, — en daarna behoorde het aan de Venetianen, aan wie het eerst in 1537 door Dsjereddin Barbarossa ontnomen werd.
