Samothrace, een eiland in de Aegésche Zee, 40 Ned. mijl verwijderd van de kust van Thracië, tegenover den mond der Hebros en tegenover het gebergte Ismaros zelf den berg Sacoe (thans Phengari, 1800 Ned. el hoog) dragend, heeft eene langronde gedaante en is 21 Ned. mijl lang en 10 Ned. mijl breed. Het was in de dagen der Oudheid niet zeer vruchtbaar. Volgens Heródotus hebben er Pelasgers, volgens anderen Arcadiërs en Trojanen onder Dardanus volkplantingen gesticht. In de staatkundige geschiedenis is dit eiland van weinig belang.
In den slag bij Salamis streden zijne inwoners aan de zijde der Perzen, — later waren zij schatpligtige bondgenooten van Athene. Gedurende den strijd in Macedonië was dit eiland eene soort van wijkplaats, bijv. voor Arsinoë, de zuster van Ptolemaeus Keraunos, en voor Perseus. In den tijd van Sulla werd de rijke tempel van Samothrace door zeeroovers geplunderd. Hoofdzakelijk was dit eiland vermaard door zijne mystériën, welke evenhoog werden geschat als die van Eleusis. Sedert 1457 behoort Samothrace (Semendrék) aan de Turken en wordt gerekend tot het ejaleet Djesair. De oude stad Samothrace lag op de noordkust, en wat verder naar het zuiden vindt men er thans het éénige dorp, Castro of Samothraki genaamd. In 1873 zijn er onder de leiding van Conze en Hauser opdelvingen geschied, en men heeft er sporen ontdekt van een marmeren tempel in Dorischen stijl, alsmede van een cirkelvormig gebouw.
