Rougé (Olivier Charles Camille Emanuël, vicomte de), een Fransch Egyptoloog, geboren te Parijs den 11den April 1811, was de telg van een oud geslacht, studeerde in de regten, maar bepaalde zich hoofdzakelijk bij de talen, wijdde zich sedert 1844 uitsluitend aan de studie der Egyptische oudheden en werd in 1849 conservator der Egyptische verzameling in het Louvre, en 5 jaar daarna staatsraad in de afdeeling voor Binnenlandsche Zaken en voor Openbaar Onderwijs. Reeds in 1853 had hij door zijne geschriften zoo grooten roem verworven, dat hij tot lid van het Instituut werd benoemd. Na den dood van Lenormant (1859) werd hij professor in de Egyptische archaeologie aan het Collége de France, en overleed den 1sten Januarij 1873.
Zijne verhandelingen zijn opgenomen in de „Revue archèologique" en in de „Mémoires” van het Instituut. Ook vertaalde hij van een papyrus in het Britsch Muséum den voor 3000 jaar vervaardigden roman: „De twee broeders”, en gaf eene „Chrestomathie égyptienne (1868)” in het licht.
