Richardson. Onder dezen naam vermelden wij:
Samuël Richardson, een beroemd Engelsch romanschrijver, geboren in 1689 in het graafschap Derby. Hij werd boekdrukker, vestigde zich te Londen en trad als schrijver op met den zedekundigen roman: „Pamela (1740 , 4dln)”, gevolgd door: „Clarissa Harlowe (1849, 8 dln)” en door: „Sir Charles Grandison (1753, 6 dln)”. Hij overleed den 4den Julij 1761, en zijne gezamelijke werken verschenen in 1783 in 20 deelen. Genoemde romans, in onderscheidene talen, ook in het Nederlandsch overgezet, vallen wegens hunne uitvoerigheid en sentimentaliteit weinig in den smaak van den tegenwoordigen tijd; doch de verdienstelijke schrijver heeft door zijne karakterschildering en door de zedelijke strekking van zijne werken een gunstigen invloed geoefend op de latere romanschrijvers, — een invloed, die ook in de romans der dames Wolff en Deken duidelijk zigtbaar is.
Sir John Richardson, een vermaard bezoeker der Amerikaansche poolstreek. Hij werd geboren den 5den November 1787 te Dumfries in Schotland, studeerde te Glasgow in de geneeskunde, werd arts bij de Britsche marine, vergezelde in 1819—1822 Franklin op zijne expeditiën ter opsporing van eene noordwestelijke doorvaart, en maakte zijne waarnemingen op het gebied der natuurlijke historie openbaar in „Fauna boreali-americana (1829— 1837, 4 dln)”. In 1840 werd hij benoemd tot inspecteur van het marine-hospitaal en ondernam in 1848—1849, ter opsporing van Franklin, een togt met booten op de Mackenzie-rivier en te lande naar Kaap Krusenstern en Wollastonland, waarna hij belangrgke berigten leverde over den natuurlijken toestand van Noord-Amerika. In 1857 ontving hij pensioen, en overleed te Grasmere den 5den Junij 1865. Van zijne geschriften vermelden wij voorts: „Boat-voyage through Ruperts Land (1851, 2 dln)” en „The Polar region (1861)”.
James Richardson, een verdienstelijk reiziger in het binnenland van Afrika. Hij werd geboren in Schotland den 3den November 1809, was geruimen tijd werkzaam als zendeling en aanvaardde in 1865 uit Marokko eene reis door de Groote Woestijn. Nadat hij voorts als redacteur van een tijdschrift geruimen tijd op Malta vertoefd had, ondernam hij uit Tripolis op nieuw een togt naar de Sahara, begaf zich naar Ghadames, was de eerste Europeaan, die tot Ghat doordrong en kwam na eene moeijelijke reis van 3 maanden over Fezzan weder te Tripolis. In 1850 vergezelde hij Barth en Overweg op hunne ontdekkingsreis, maar overleed reeds den 4den Maart 1851 te Oengoeroetoea, een dorp, 6 dagreizen van Koeka gelegen. Zijne reisverhalen zijn in het licht verschenen onder de titels: „Travelsin the great desert of Sahara (1847, 2 dln)”, — „Narrative of a mission to Central-Africa (1853, 2 dln)”, —en „Travelsin Marocco (1859, 2 dln)”.
