Riccoboni (Ludovico), de hervormer van het Italiaansche tooneel en geboren te Módena in 1677, belastte zich reeds in 1699 met de directie van een tooneelgezelschap, waarmede hij Venetië en de steden van Lombardije bezocht. Hij verving de verbasterde „Commedia dell’ arte” door bewerkingen van Fransche tooneelstukken en door oorspronkelijke stukken. Ook deed hij den arlecchino (harlekijn) van het tooneel verdwijnen. In 1706 vertrok hij naar Parijs, waar hij op last van den hertog van Orléans in het Hôtel de Bourgogne een Italiaanschen schouwburg organiseerde.
Hij overleed aldaar den 5den December 1753. Eene verzameling zijner dramatische stukken verscheen onder den titel: „Nouveau théâtre Italien (1718, 2 dln)”. Ook leverde hij een aantal dramatische schetsen (canevas), wier uitvoering aan de spelers werd overgelaten. Eindelijk schreef hp: „Histoire du théâtre italien (1727—1731, 2 dln)”, — „Pensées sur la déclamation (1737)”, — „De la réformation du théâtre (1743)”, — en het leerdicht: „Dell’ arte representativa (1728)”. — Ook zijn zoon Antonio Francesco, geboren in 1707 en overleden den 13den Mei 1772, schreef onderscheidene blijspelen en was verbonden aan den Italiaanschen schouwburg te Parijs, en zijne echtgenoote, Marie Jeanne Laboras de Mézières, geboren te Parijs in 1714 en aldaar overleden in 1792, is als romanschrijfster opgetreden. Hare „Oeuvres” verschenen in 1786 in 8 deelen, in 1836 in 9 deelen en in 1865 in één deel.
