Reumont (Alfred von), een verdienstelijk geschiedschrijver, geboren te Aken den 15den Augustus 1808, studeerde te Bonn en te Heidelberg en vergezelde in 1829 den Pruissischen gezant, vrijheer von Martens, als secretaris naar Florence en in 1832 naar Constantinopel, verkreeg in 1835 eene betrekking bij het ministerie van Buitenlandsche Zaken te Berlijn, volbragt eene reis door België en Frankrijk en vertrok in 1836 als attaché nogmaals naar Italië, waar hij bij afwisseling te Florence en te Rome vertoefde, totdat hij in 1843 als legatieraad en secretaris bij het ministérie van Buitenlandsche Zaken naar Berlijn teruggeroepen werd. In 1848 was hij gevolmagtigde bij Pius IX en sedert 1849 aan het Hof van Toscane. In 1856 werd hij er Pruissisch minister-resident, doch keerde in 1860 naar zijn Vaderland terug.
Behalve de verzameling: „Rheinlands Sagen, Geschichten und Legenden (1837; 2de druk 1844)”, hebben zijne werken doorgaans betrekking op Italië. Daarvan vermelden wij : „Römische Briefe von einen Florentiner (1840—1844, 4 dln)”, — „Ganganelli, seine Briefe und seine Zeit (1847)”, — „Die Carafa von Maddaloni (1851, 2 dln)”, — „Die Jugend Caterina's dei Medici (1854; 2de druk 1856)”, — „Die Gräfin von Albany (1860, 2 dln)”, — „Zeitgenossen, Biographien und Charakteristiken (1862: 2 dln)”, — „Geschichte der Stadt Rom (1867—1870, 3 dln)”, — „Bibliografia dei lavori publicati in Germania sulla storia d’Italia (1863)”, — „Lorenzo dei Medici il Magnifico (1873, 2 dln)”, — „Geschichte Toscana s seit dem Ende des florentinischen Freistaats (1876, 2 dln)”, — en verhandelingen over Buonarotti, Andrea del Sarto, Benvenuto Cellini enz. Hij werd lid van de Academie della Crusca, een der aanzienlijkste geleerde genootschappen van Italië.
