Raetië

betekenis & definitie

Raetië (Raetia) is de naam van eene oud-Romeinsche provincie, die zich uitstrekte over het hedendaagsche Graauwbunderland, Tyrol met Vorarlberg, het Beijersche Hooggebergte en het noordelijk gedeelte van Lombardije. Later werd Vindelicië er bijgevoegd, zoodat hare grenzen gelegen waren aan de Donau en de Inn, ten noorden van Chiavenna over den St. Gotthard, het Zwitsersche Hooggebergte en de Bodensee omvattend. Ten tijde van Constantijn werd het oude Raetië met den naam van Raetia prima bestempeld (met Curia of Chur tot hoofdstad), en Vindelicië met dien van Raetia secunda. Aldaar bevonden zich de bronnen van bijna alle bergstroomen, die het noorden van Italië besproeien. Over de oudste bewoners des lands ontbreken de berigten, doch toen de Romeinen er doordrongen, hadden de Kelten er zich gevestigd. De Raetiërs vormden toen een woest en dapper bergvolk, dat geruimen tijd weerstand bood aan de Romeinen, totdat het in den aanvang onzer jaartelling voor de overmagt bezweek. Tegen het einde der 5de eeuw werd het land door de Oost-Gothen onder aanvoering van Theoderik in bezit genomen, en na den dood van dien Vorst vestigden zich er de Bajoevariërs of Beijeren. Van de steden waren Tridentum (Trente) en Augusta Vindelicorum (Augsburg) de vermaardste. In de namen van andere steden bleven er die van verschillende oude volkeren bewaard.