Prutz (Robert Eduard), een letterkundige en dichter, geboren te Stettin den 30sten Mei 1806, studeerde te Berlijn, Breslau en Halle in de letteren en de geschiedenis, knoopte in laatstgenoemde stad betrekkingen aan met A. Ruge, waardoor hij in de liberale bewegingen van dien tijd gewikkeld werd, en vestigde zich in 1841 te Jena. Toen verscheen zijn geschrift: „Der Göttinger Dichterbund (1841)”. Zijne hoop om er een professoraat te verkrijgen werd niet vervuld, ja, hij moest wegens een afscheidslied aan Dahlmann het land ruimen. Nu hervatte hij te Halle zijne studiën en gaf het „Literarhistorisches Taschenbuch (1854—1848 , 6 dln)” in het licht.
Ook hier erlangde hij geene vergunning tot het houden van voorlezingen en schreef eene onvoltooide „Geschichte des deutschen Journalismus (1845)”. Voorts leverde hij meer dan één bundel: „Gedichten”, het blijspel: „Politische Wochenstube (1843; 3de druk, 1845)” en een aantal historische drama’s (1847—1849, 4 dln). Hij ontving daarna vergunning om te Berlijn voorlezingen te houden over geschiedenis en letterkunde, maar hij moest ze op last der policie spoedig staken. Hij belastte zich daarop (1847) met de directie van den stadsschouwburg te Hamburg, vertrok toen naar Dresden, waar hij voorlezingen hield over de gebeurtenissen van den dag, en in Maart 1848 naar Berlijn, waar hij tot de hoofdleiders behoorde der Democratisch-constitutionéle partij. Na de Novembercatastrophe woonde hij te Berlijn, en werd in 1849 benoemd tot hoogleeraar in de letteren te Halle. In 1859 legde hij die betrekking neder en keerde naar Stettin terug, waar hij den 2den Mei 1872 overleed. Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Dramaturgische Blätter (1846)”, — „Vorlesungen über die Geschichte des deutschen Theaters (1847)”, — „Vorlesungen über die deutsche Literatur der Gegenwart (1847)”, — „Geschichte der neuesten Zeit (1850—1857, 2 dln)”,— „Neue Schriften zur deutsche Literaturund Kulturgeschichte (1854, 2 dln)”, — de dichtbundels: „Aus der Heimath (1858)”, — „Aus goldenen Tagen (1861)”, — „Herbstrosen (1764; 5de druk 1875)”, — en „Buch der Liebe (1869; 4de druk 1874)”, — de romans: „Das Engelchen (1851, 3 dln)”, — „Die Schwägerin (1851)”, — „Felix (1852, 2 dln)”, — „Der Musikantenthurm (1855, 3 dln)”, — „Helene (1860)”, — en „Oberndorf (1852, 3 dln)”, — en de letterkundige geschriften: „Die deutsche Literatur der Gegenwart (1859, 2 dln; 2de druk, 1860)”, — „Ludwig Holberg (1857)”, — en „Menschen und Bücher (1862)”. — zijn zoon Hans, geboren te Jena in 1842, is sedert 1877 hoogleeraar in de geschiedenis aan de universiteit te Königsberg: Hij schreef: „Kaiser Friedrich I (1871—1874, 3 dln)”, — „Heinrich der Löwe (1865)”, — Aus Phöniciën, geographische Skizzen und historische Studien (1870)”, de vrucht van eene wetenschappelijke reis naar het Oosten, — „Die Besitzungen des Deutschen Ordens im Heiligen Land (1877)”, — en „Quellenbeiträge zur Geschichte der Kreuzzüge (1676)”.
