Poërio (Carlo, baron), een verdienstelijk Italiaansch staatsman, geboren te Napels in April 1803, vlugtte in 1815 met zijne ouders wegens staatkundige vervolgingen naar Toscane, maar keerde in 1818 naar zijne geboorteplaats terug. Hij nam met zijn vader deel aan de revolutionaire bewegingen in 1820 en 1821, en toen laatstgenoemde in den kerker geworpen en naar Oostenrijk vervoerd werd, volgde hij hem, vergezeld door zijn broeder Alessandro, totdat zij in 1823 verlof ontvingen, om naar Italië terug te keeren. Na dien tijd toefde Carlo in Toscane, moest in 1830 de wijk nemen naar Frankrijk, en vestigde zich later als advocaat te Napels. In 1844 smachtte hij een half jaar in de gevangenis en in 1847 een jaar.
Nadat hij in 1848 de portefeuille van Onderwijs had aanvaard, werd hij bij de reactie van 1848 onschuldig tot vierentwintigjarige galeistraf veroordeeld. In 1858, na tien jaren van vernedering en ellende, op een Amerikaansch vaartuig ingescheept, om naar de Nieuwe Wereld te worden vervoerd, landde hij in Engeland, waar hij en eenige lot- en leedgenooten, als martelaren der vrijheid, gastvrij en met gejuich werden ontvangen. In 1859 spoedde hij zich naar Turijn, werd in 1860 lid, later vice-president van het Italiaansch Parlement, en overleed te Florence den 28sten April 1867.
