Phthisis of tering noemt men eene vermagering van het geheele ligchaam, inzonderheid van het vet en de spieren. Deze ziekte ontstaat bij langdurige verettering der beenderen, na typhus, na suikerpis, na ruggemergsziekten enz. Laatstgenoemde ongesteldheden toch verbruiken eene groote hoeveelheid van de zelfstandigheden des ligchaams, welke door voeding niet naar eisch kan worden aangevuld. Alzoo verdwijnen vet en vleesch, en zelfs de huid wordt dun en doorzigtig, zoodat de blaauwe aderen er doorheen schemeren.
Des avonds wordt doorgaans de temperatuur van het ligchaam hooger, terwijl zich bij den lijder een afwisselend gevoel van hitte en koude openbaart. Een en ander gaat vergezeld van zwakheid en matheid. De tering in dezen algemeenen zin is alzoo nooit eene primaire ziekte, maar steeds een verschijnsel of een gevolg van eene andere. Door het wegnemen van deze laatste kan alzoo de tering genezen worden. Gewoonlijk evenwel bezigt men het woord „tering” bepaaldelijk voor die slooping des ligchaams, welke door knobbelvorming in de longen ontstaat (zie onder Longen).
