Pfau (Ludwig), een verdienstelijk dichter en schrijver, geboren te Heilbronn den 25sten Augustus 1821, werd als boomkweekersleerling naar Frankrijk gezonden, maar gevoelde zich onweêrstaanbaar aangetrokken door de studie der letteren. Eerst op zijn 18de jaar was het hem vergund, die neiging te volgen. Hij studeerde te Tübingen en te Heidelberg en gaf in 1856 een bundel gedichten in het licht, welke vervolgens bij herhaling werd uitgegeven. In 1848 werd hij redacteur van het geestige blad: „Eulenspiegel” en schreef: „Stimmen der Zeit (1848)”, — en „Deutsche Sonette auf das Jahr 1850 (1849)”.
Hij verwarde zich voorts in revolutionaire bewegingen, zoodat hij de wijk moest nemen naar Zwitserland en zich in 1852 te Parijs vestigde. Hier wijdde hij zich aan de kunstgeschiedenis en kunstkritiek en leverde: „Freien Studien (1866; 2de druk, 1874)”, — „Die Kunst im Staat” en „Die zeitgenössische Kunst in Belgien”. Nadat hij achtervolgens te Brussel, Antwerpen en Londen gewoond had, keerde hij in 1865 naar Duitschland terug en vestigde zich te Stuttgart, waar hij eenigen tijd den „Stuttgarter Beobachter” redigeerde. Ook gaf hij „Kunstgewerblicher Musterbilder aus der Wiener Weltausstellung (1874)” en „Kunst und Gewerbe (1877, 2 dln)” in het licht.
