Pfeffel (Gottlieb Konrad), een Duitsch dichter, geboren te Kolmar in den Elzas den 28sten Junij 1736, bezocht het evangelisch gymnasium in zijne geboorteplaats en in 1750 de universiteit te Halle, maar zag zich wegens eene oogziekte genoodzaakt, om zijne studiën 2 jaren te staken en had zelfs, toen hij in 1754 te Kolmar was teruggekeerd, het ongeluk van geheel blind te worden. Nadat hij niettemin in het huwelijk was getreden, stichtte hij in 1773 met verlof van Lodewijk XV onder den naam van krijgsschool een opvoedings-instituut voor adellijke jongelingen van de Protestantsche godsdienst, daar deze geen toegang hadden tot de Koninklijke militaire scholen. Dit instituut bleef bestaan tot aan de Groote Omwenteling, en omstreeks 300 jonge lieden (Russen, Franschen, Engelsehen en Zwitsers) ontvingen er hunne opleiding. Menige onderscheiding viel den blinden dichter ten deel; hij werd bijv. lid van de Académie te Berlijn en te München.
Bij de reorganisatie der kerkgenootschappen in Frankrijk werd hij lid van het opperconsistorie en in 1806 van het directorium der Luthersche Kerk. Hg overleed te Kolmar den 1sten Mei 1809, en in 1859 verrees aldaar een gedenkteeken te zijner eer. Hij heeft zich inzonderheid als fabeldichter bekend gemaakt, en sommige van zijne gedichten, zooals: „Die Tabakspfeife” en „Ibrahim” zijn zeer populair geworden. Hij schreef: „Theatralische Belustigungen nach französischen Mustern (1765—1774, 5 bundels)”, — en „Dramatische Kinderspiele (1769)”. Zijne gezamenlijke werken zijn in 1810—1812 in 10 deelen in het licht verschenen.
