Parieu (Marie Louis Pierre Felix Esquirou de), een Fransch staatsman, geboren te Aurillae den 13den April 1815, werd in 1841 advocaat in het Hof van Appél te Riom en in 1848 lid der Nationale Vergadering, waar hij tot de gematigde republikeinen behoorde en den 5den October te vergeefs verlangde, dat de president door de Vergadering zou gekozen worden. In het Wetgevend Ligchaam schaarde hij zich bij de partij der orde, en van 1 November 1849 tot 13 Februari 1851 bekleedde hij de betrekking van minister van Onderwijs. Hij boog zich daarbij voor den reactionairen invloed van de geestelijkheid. Na den staatsstreek benoemde Lodewijk Napoleon hem tot lid der Consultatieve Commissie, — den 18den December werd hij voorzitter van de Commissie van Buitenlandsche Zaken, Justitie en Onderwijs, en in 1852 lid van den staatsraad.
In dit ligchaam bekleedde hij in 1855 en 1856 de betrekking van vice-president en toonde zich allengs een voorstander van absolutistische beginselen. In 1870 werd hij president van den staatsraad, en in 1876 senator. Hij heeft voortreffelijke geschriften geleverd, zooals: „Etudes historiques et critiques sur les actions possessoires (1856)”, — „Histoire des impóts généraux sur la propriété et le revenu (1856)”, — „Traité des impóts en France et à l’étranger (1862—1864, 5 dln; 2de druk, 1866—1867, 4 dln)” — „Principes de la Science politique (1870; 2de druk, 1875)”, — en „Essai sur la statistique agricole du département du Cantal (4de druk, 1875)”.
