Paradoxen noemden de stoïcijnen in Griekenland zoodanige stellingen, die van de gewone leer- en denkwijze geheel en al schenen af te wijken, ja zelfs, oppervlakkig beschouwd, in strijd waren met het gezond verstand, maar toch bij nader inzien wél gegrond en waar bleken te wezen.
Volgens Rousseau zijn paradoxen waarheden, die honderd jaar te vroeg verkondigd worden. Men zou ze wonderspreuken kunnen noemen. Dat men b. v. in weinige oogenblikken eene tijding uit Amsterdam naar Parijs of Londen kan zenden, was eene eeuw geleden een paradox.
