Padang is de naam van eene residentie op het eiland Sumatra. Zij strekt als eene smalle strook zich uit langs de westkust van Oedjong-Toewa tot aan de rivier Mandjoeta en is gesplitst in 4 afdeelingen, namelijk: Ajer Bangis en Rau, — Priáman, — Padang, — en de Zuidelijke Afdeeling. Zij telt omstreeks 220000 zielen, onder welke zich naauweljjks 1000 Europeanen en nog geen 2000 Chinézen bevinden.
De hoofdplaats en de zetel van het bestuur draagt desgelijks den naam van Padang, ligt op den regter oever der Arau of Rivier van Padang en wordt door steenen blokhuizen en strandbatterijen beveiligd. De bevolking van deze stad bedraagt omstreeks 15000 zielen; zij is eene belangrijke handelsplaats en de hoofdmarkt van het goud op Sumatra. Tot de voornaamste voortbrengselen der residentie behooren: koffij, rijst, peper, sago, indigo en was.
Reeds in 1660 werd te Padang door den koopman Bort van Batavia een resident geplaatst. Men had er echter voortdurend te worstelen met de Atsjinézen, omdat de Oost-Indische Compagnie — voorzeker ten onregte — hare handelscontracten aan de bevolking opdrong. De schraapzucht der Compagnie ging zoo ver, dat zjj het maken van zout verbood, alsmede den invoer van elders daarvan verhinderde, omdat zij zelve zout aanvoerde uit Java. De inlanders konden de goederen tot veel matiger prijs van de Engelschen en Atsjinézen bekomen, en hunne eigene producten duurder aan hen verkoopen, en toch waren zij gedwongen, het monopolie der Compagnie te eerbiedigen, welke zelfs hunne zoutziederijen vernietigde. In 1781 werd Padang door de Engelschen in bezit genomen, doch in 1784 aan de Compagnie teruggegeven. In 1793 behaalde er de Fransche kaper Lemêsme met het schip La Ville de Bordeaux een rijken buit op den kommandant Chassé. Twee jaar later viel Padang weder in de handen der Engelschen en kwam eerst in 1819 weder in het bezit van Nederland (zie voorts onder Sumatra).
