Oxyacanthine

betekenis & definitie

Oxyacanthine, eene door Polex ontdekte organische basis, is een wit, in het zonnelicht geel wordend poeder, smaakt bitter, wordt door warmte ontleed, is in water schier onoplosbaar, maar lost op in verdunden spiritus, aether en oliën, reageert dan alkalisch en geeft met zwavelzuur, zoutzuur en salpeterzuur kristalliseerbare zouten, die bitter van smaak zijn en door eikenlooizuur neergeslagen worden. Men verkrijgt oxyacanthine door den bast van berberis (zie aldaar) met alkohol uit te trekken, de oplossing met water te vermengen, den alkohol er door destillatie uit te verwijderen, alsmede den hars, de vloeistof te verdampen, totdat er bij afkoeling kristallen van berberine ontstaan, haar te flltréren en het Altraat met koolzuurnatrium te vermengen. Om de hierdoor neergeslagene oxyacanthine te reinigen, lost men ze op in zwavelzuur, ontkleurt ze met kool en doet ze wederom door koolzuur natrium neêrslaan.