Otho (Marcus Salvius), Romeinsch Keizer, geboren te Ferentinum in Etrurië in 32 na Chr. werd de vertrouweling van Nero en de deelgenoot in zijne uitspattingen. Hij stond aan Nero in 59 zijne gemalin Poppaea Sabina af, en werd toen als stadhouder naar Lusitanië gezonden, waar hij met overleg en zachtmoedigheid de zaken bestuurde. Toen Galba in 68 opstond tegen Nero, schaarde Otho zich aan de zijde van eerstgenoemde en bewees hem belangrijke diensten. Toen echter Galba niet hem, maar Piso tot opvolger koos, deed Otho zich den 15den Januarij 69 door de Praetorianen tot Keizer uitroepen.
Op dienzelfden dag werd Galba vermoord, en nu huldigden ook de Senaat en het volk den nieuwen Keizer. Intusschen hadden de legioenen in Germanië Vitellius tot Keizer uitgeroepen, en twee aanzienlijke legers rukten nu op naar Italië. Otho trok tegen deze te velde, doch nadat zijn leger onderscheidene overwinningen had behaald, leed het bij Cremona eene beslissende nederlaag, waarna Otho zich den 16den April 69 om het leven bragt, ten einde den Staat voor een burgeroorlog te bewaren.
