Orville (Jacques Philippe d’), een uitstekend Nederlandsch letterkundige, geboren te Amsterdam den 28sten Juli) 1690, studeerde te Leiden onder Gronovius en Burmannus, deed vervolgens eene reis door Europa, en werd na zijn terugkeer in 1730 hoogleeraar in de geschiedenis en in de Grieksche taal aan het athenaeum te Amsterdam, welk ambt hij aanvaardde met eene redevoering: „De felici Mercurii cum Musis contubernio”. In 1742 echter legde hij zijne betrekking neder en begaf zich naar zijn landgoed Groenendaal bij Haarlem, waar hij den 13den September 1751 overleed. Van zijne geschriften vermelden wij: „Miscellaneae observationes in auctores veteres et recentiores etc. (1732—1739, 10 dln)”, met Burmannus bewerkt, doch door d’Orville voortgezet (1741—1745, 7 dln),” — „Critica vannus in inanes Io.
Cornelii Pavonis paleas (1737)”, — „Charitonis Aphrodisiaca etc. (1750; 2de druk, 1780)”, — en „Sicula, quibus Siciliae veteris rudera, additis antiquitatum titulis illustrantur (1762—1764, 2 dln)”. Onderscheidene handschriften van d’Orville bevinden zich in de Bodleiaansche bibliotheek te Oxford.
