Nicobaren (De) is de naam van eene eilandengroep in den Indischen Oceaan ten noordwesten van Sumatra. Zij strekt zich uit tusschen 6°45'—9°20' N. B. en 93°—94° O. L. van Greenwich en bestaat uit omstreeks 20 eilanden met eene gezamenlijke oppervlakte van 20 O geogr. mijl. De voornaamste zijn: Groot-Nicobar (Sambilong), het zuidelijkste, ter lengte van 55 Ned. mijl, — Klein-Nicobar (Klein Sambilong), ter lengte van 22 Ned. mijl, — Kamorta, — Katsjal, — Teressa, — en Karnicobar (het noordelijkste en meest bekende). Deze eilanden liggen hoog, maar zijn slechts heuvelachtig, en men vindt er gedeeltelijk Plutonische gesteenten, gedeeltelijk bruinkolen en madreporengesteenten.
De grond is er vruchtbaar en de plantengroei weelderig; deze laatste komt met dien der naburige gewesten van Indië overeen en het dierenrijk evenzeer, hoewel men bij beide ook veel eigenaardigs opmerkt. De eilanden zijn grootendeels met digt geboomte begroeid. Zoowel deze omstandigheid als het vochtig klimaat en de moerassige bodem doen er gevaarlijke koortsen ontstaan. De kusten zijn er door koraalriffen omringd, en men heeft er slechts weinige havens. De beste is die van Nankauri, in het kanaal, hetwelk het eiland van dien naam van Kamorta scheidt. Het aantal inwoners bedraagt er 4- of 5000; zij komen met de Hindoes en Maleijers overeen, doch verschillen tevens van beiden, daar zij eene eigene taal hebben en zachtmoedig van aard zijn.
Zij houden zich bezig met den landbouw en de vischvangst en drijven een levendigen handel in kokosnoten enz. Meermalen, doch vruchteloos werden pogingen aangewend om hier koloniën te stichten, in 1756 het eerst door de Denen, die deze groep in bezit namen en haar Frederiks-eilanden noemden , terwijl zij op Karnicobar de volkplanting Nieuw-Denemarken vestigden, — in 1708 wederom door de Denen op Kamorta, terwijl tevens eene zending der Hernhutters zich derwaarts begaf, — in 1773 door de Oostenrijkers, —en in 1831 en 1846 nogmaals door de Denen. Geene Europésche kolonie houdt echter stand tusschen de keerkringen in Azië, en in zulk een ongezond klimaat is hare geschiedenis zeer kort. In 1869 heeft de Engelsche regéring Nankauri gekozen tot deportatieplaats voor misdadigers en onderhoudt met dat eiland een geregeld stoombootverkeer. Men vindt eene uitvoerige beschrijving van deze eilandengroep door Schemer in de „Reise der Fregatte Novara um die Erde”.
