Niclaes (Hendrik), een godsdienstig dweeper en stichter van eene secte, welke hij „Het Huis der Liefde” noemde, werd geboren in den aanvang der 16de eeuw en opgevoed in de R. Katholieke leer. Reeds als knaap was zijne aandacht gevestigd op de „herstelling der volkomene geregtigheid”, en zijne visioenen bragten hem tot het geloof, dat hij, van den goddellijken geest doordrongen, als profeet moest optreden. Wél las hij de geschriften van Luther, maar bleef getrouw aan de R. Katholieke Kerk, zoodat hij wegens ketterij gevangen genomen, maar na onderzoek ontslagen werd. Nadat hij geruimen tijd te Amsterdam had gewoond, vertrok hij op 39-jarigen leeftijd ten gevolge eener, zooals hij ze noemde, goddelijke roeping naar Emden, waar hij als profeet en sectestichter een 20-tal jaren vertoefde.
Tevens koophandel drijvend, reisde hij gedurig naar de Nederlanden, nam er steeds te Haarlem zijn intrek bij Coornhert, schreef een aantal stichtelijke werken en verwierf vele aanhangers, doch tevens talrijke tegenstanders. Toen de raad van Emden het voornemen koesterde om hem gevangen te nemen, ontvlood hij naar Kampen en toefde daarna te Keulen en elders. Hij deed voorts pogingen om de inrigting zijner gemeente te verbeteren en eene herziene uitgave zijner geschriften te leveren. Inmiddels zag hij zich door zijne invloedrijkste volgelingen verlaten en overleed niet lang daarna. Hij schreef in het Plat-Duitsch, en er bestaan omstreeks 40 geschriften van zijne hand.
