Musaeus, een mythisch dichter, ziener en priester der oude Grieken, was volgens sommigen een leerling van Linus of van Orpheus en heeft naar het voorschrift van dezen godsdienstige plegtigheden ingevoerd in Griekenland.
Zijne gedichten werden later door Onomacritus verzameld en gerangschikt, doch Pausanias reeds is van meening, dat die gedichten meestal van den verzamelaar zelven afkomstig zijn.
Een andere Musaeus, desgelijks een Grieksch dichter, leefde tegen het einde der 5de eeuw na Chr. en dichtte het kleine erotische epos: „Hero en Leander”, een uitstekend voortbrengsel der latere Grieksche poëzij. De laatste uitgave daarvan werd geleverd door Dilthey in 1874.
Eindelijk vermelden wij den Duitschen schrijver Johann Karl August Musaeus. Hij werd geboren te Jena in 1735, studeerde aldaar in de theologie, zag zich benoemd tot hoogleeraar aan het gymnasium te Weimar, en overleed aldaar den 28sten October 1787. Van zijne geschriften noemen wij: „Grandison der Zweite (1760-1762, 2 dln)”, — „Physiognomische Reisen (1778-1779,4 afleveringen)”, „Volksmärchen der Deutschen (1785, 5 dln; nieuwe druk 1870)”, — „Freund Heins Erscheinungen in Holbeins Manier”, — en „Strauszfedern (1787)”. Zijne „Nachgelassenen Schriften” zijn in 1791 door A. von Kotzebue in het licht gezonden.
