Mone (Franz Joseph), een uitstekend Duitsch oudheidkundige, geboren den 12den Mei 1796 te Mingolsheim bij Bruchsal, studeerde te Heidelberg in de letteren en geschiedenis, vestigde zich aldaar in 1817 als privaatdocent, werd in 1818 secretaris van de bibliotheek der universiteit, in 1819 buitengewoon, in 1822 gewoon hoogleeraar in de geschiedenis en in 1825 directeur der bibliotheek. In 1827 vertrok hij als hoogleeraar in de statistiek en staatkunde naar Leuven, verloor echter die betrekking door de revolutie van 1830 en begaf zich weder naar Heidelberg, waar hij eenigen tijd de „Karlsruher Zeitung” redigeerde, totdat hij in 1835 geheim archiefraad en directeur van het rijksarchief te Karlsruhe werd. In 1868 werd hij emeritus, en overleed den 12den Maart 1871.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Geschichte des Heidenthums im nördlichen Europa (1822— 1823, 2 dln)”, — „Untersuchungen zur Geschichte der deutschen Heldensage (1836)”, — „Uebersicht der niederländischen Volksliteratur älterer Zeit (1838)”, — „Lateinische Hymnen des Mittelalters (1858—1854, 3 dln)”, — „Schauspiele des Mittelalters (1846 ,2 dln)”, — „Urgeschichte des badischen Landes (1845, 2 dln)”, — en een Latijnschen „Reinardus Vulpes (1832)”. Daarenboven heeft hij belangrijke geschied- en oudheidkundige tijdschriften geredigeerd.
