Van der Mijle is de naam van een aanzienlijk geslacht uit Dordrecht. Tot de merkwaardigste leden behooren:
Adriaan van der Mijle, geboren te Dordrecht in 1538. Hij studeerde te Leuven in de regten en was reeds vóór zijn 25ste jaar lid van den Raad van Holland. Zijne hervormingsgezinde gevoelens noopten hem, ten tijde van Alva eene reis naar Italië te doen, waar hij zich aan de beoefening der letteren wijdde. Na zijn terugkeer diende hij het Vaderland in onderscheidene staatsvergaderingen en gezantschappen , ijverde voor het opdragen der grafelijke waardigheid aan Willem I, was onder Maurits voorzitter van het Hof van Holland en na het vertrek van Leicester (Leshter) lid van den Raad van State, genoot als schrander staatsman en welsprekend redenaar hooge achting, behoorde tot de warmste vrienden van Oldenbarneveldt en overleed den 15den Julij 1590.
Cornelis van der Mijle, een zoon van den voorgaande. Hij werd geboren te ’s Gravenhage in 1578, studeerde te Leiden en bezocht vervolgens de voornaamste hoogescholen van Europa. Na zijn terugkeer huwde hij met eene dochter van Oldenbarneveldt en betrad de staatkundige loopbaan. Hij werd gezant naar de Venetiaansche Republiek, gedroeg zich aldaar als een schrander staatsman, maar zag zich door den val van zijn schoonvader in ongelegenheid gebragt. Hij nam de wijk naar Parijs, doch vertrok later naar ’s Gravenhage, waar hij van het lidmaatschap van den Raad van State en van de Ridderschap van Holland voorts van het ambt van curator der Leidsche hoogeschool werd ontzet en eerst naar Goedereede, toen naar Beijerland en eindelijk naar Beverwijk verbannen. Na den dood van prins Maurits werd het vonnis der ballingschap vernietigd. Hij werd de vriend en raadsman van Frederik Hendrik en zag zich in de betrekking van curator hersteld. Hij overleed in 1642.
