M, in onze taal de 13de, doch in het Grieksch en Latijn de 12de letter van het alphabet, behoort tot de lipletters. Zij wordt door eene zachte uitblazing bij het sluiten der lippen voortgebragt. In het Hebreeuwsch draagt zij den naam van mem, welke water beteekent, en hare gedaante is eenigermaten die eener watermassa in golvende beweging. De Grieksche naam Mυ (in het Ionisch Mῶ) komt eenigzins met den Phoenicischen overeen, — althans voldoende om op te merken, dat de Grieksche letter aan het Phoenicisch alphabet is ontleend.
In het Grieksch vindt men haar nooit als sluitletter; de Latijnen daarentegen gebruikten haar aan het einde van vele woorden, doch deden haar in het spreken weinig hooren. In de Germaansche talen komt zij desgelijks als sluitletter voor. Als verkorting beteekent M. Marcus, Manlius, Magister, Municipium enz. In de reeks der Grieksche cijfers heeft zij de waarde van 40, — in die der Romeinsche de waarde van 1000. M’ wordt in het Schotsch dikwijls gebezigd voor Mac (zoon). Op muziekstukken kan m de beteekenis hebben van mano (hand), mezzo (half) en meno (minder).
