Onder dezen naam vermelden wij:
Narcisso Lopez, een voorvechter der onafhankelijkheid op Cuba. Hij werd geboren in 1799 in het toenmaals nog aan Spanje onderworpene Venezuela, trad in Spaansche dienst en streed tegen zijn vaderland met zoo groote dapperheid, dat hij reeds op 19-jarigen leeftijd bevelhebber was van een escadron. Hij werd tot kolonel benoemd en na den rampspoedigen slag bij Carabobo besliste zijne stem in den krijgsraad, dat het land zou worden ontruimd. In 1823 vergezelde hij de Spaansche troepen naar Cuba. Toen hij zich bij den dood van Ferdinand VII toevallig te Madrid bevond, stelde hij zich ter beschikking van koningin Christina, hielp de Carlisten ontwapenen en werd eerste adjudant van generaal Valdez.
Weldra zag hij zich bevorderd tot generaal, doch werd in den slag bij Jadraque krijgsgevangen gemaakt. Nadat hij in vrijheid was gesteld, zonden de kiezers van Sevilla hem naar de Cortes. Een tijd lang was hij opperbevelhebber der nationale garde te Madrid en vervolgens gouverneur der hoofdstad, maar op verlangen van Espartéro legde hij laatstgenoemde betrekking neder. Espartéro benoemde hem daarop tot stadhouder van Trinidad en belastte hem met het opperbevel over de troepen in het Middendepartement, dat hij echter na den val van Espartéro moest missen.
In 1848 van hoogverraad beschuldigd, nam hij de wijk naar de Vereenigde Staten en maakte er toebereidselen om Cuba te bevrijden van de Spaansche heerschappij. Den 19den Mei 1850 landde hij met 600 man te Cardenas en veroverde deze plaats, doch vond bij de Creolen geene voldoende ondersteuning, zoodat hij zijn plan moest laten varen. Doch reeds den 13den Augustus 1851 landde hij aan het hoofd van een nieuw leger bij Morilla, maar werd, na eenige voorspoedige gevechten, bij Maritorena in het gebergte van Rosario den 21sten Augustus overvallen en gevangen genomen, en den 1sten September daaraanvolgende te Havana met de koord teregtgesteld.
Don Carlos Antonio Lopez, president van Paraguay, aldaar geboren in 1799. Hij verkreeg als advocaat en grondbezitter zoo grooten invloed, dat hij in 1841 tot tweeden consul en in Mei 1844 voor den tijd van 10 jaren tot president van Paraguay gekozen en in 1854 herkozen werd, Zie voorts onder Paraguay.
Don Joaquin Maria Lopez, minister in Spanje. Hij werd geboren te Villena in de provincie Alicante den 15den Augustus 1802, wijdde zich op de hoogeschool van San Fulgencio te Mureia aan de studie der wijsbegeerte, daarna te Orihuela aan die der regtsgeleerdheid en vestigde zich als advocaat te Madrid. Toen in 1820 de constitutie hersteld werd, nam hij aan de hiermede verbondene volksbeweging zoo levendig deel, dat hij in 1822, bij hare vernietiging, de vlugt moest nemen. Na een tweejarig vertoef te Montpellier ontving hij verlof om terug te keeren, waarna hij in zijne geboorteplaats als pleitbezorger optrad. In 1834, bij het zamenroepen der Cortes van de provincie Alicante tot procurator benoemd, plaatste hij zich aan het hoofd der partij, welke de grenzen der staatkundige vrijheid trachtte uit te zetten en werkte hiervoor zoowel door zijne ongemeene welsprekendheid als door middel der drukpers. In de Cortes van 1835 vertegenwoordigde hij wederom de provincie Alicante, en na de herstelling der Constitutie in 1836 plaatste de eerste minister Calatrava hem aan het hoofd van Binnenlandsche Zaken.
Om getrouw te blijven aan zijne beginselen, legde hij in 1837 zijne portefeuille neder en nam als afgevaardigde wederom zitting op de banken der oppositie. Hij ijverde inzonderheid voor de vrijheid der godsdienst, en in 1838 benoemde de provincie Madrid hem tot haren afgevaardigde. In 1842 werd hij nogmaals door de kiezers van dit gewest naar de Cortes gezonden. Hier vormde hij in dat jaar een ministérie dat spoedig bezweek, maar in 1843 plaatste hij zich op nieuw aan het hoofd van het bewind. Het bleek echter, dat hij niet was opgewassen tegen den drang der omstandigheden; reeds in 1844 trad hij af en leidde na dien tijd een ambteloos leven.
