Leuk, in het Fransch Louèche, de hoofdplaats van een evenzoo genoemd departement in het Zwitsersche canton Wallis, op den regter oever van de Rhône, 3 geogr. mijl boven Sitten (Sion), telt omstreeks 1200 inwoners en is vermaard wegens de minerale bronnen van het 2 uur gaans vandaar gelegen Leukerbad. Die bronnen, 20 in getal, ontspringen in het woeste dal der Dala, aan den voet van den Gemmi en 1400 Ned. el boven de oppervlakte der zee. Zij behooren tot de ijzerhoudende, zoute zwavel wateren. Men maakt hoofdzakelijk gebruik van de Lorenzobron (32° C.), de Kotzgülle en de bron achter in het dal.
Men heeft er openbare bad-inrigtingen, waar het water door buizen wordt heengeleid. Dáár zijn groote bassins, waarin de badgasten, zoowel vrouwen als mannen, in badmantels gehuld, zich vereenigen. Men blijft er uren lang in het water, gebruikt er het ontbijt, op drijvende tafeltjes geplaatst, leest er de dagbladen enz. Daarenboven komen doortrekkende reizigers doorgaans deze inrigtingen bezoeken om over den rand der bassins dit gezellig zamenzijn gade te slaan. De baden van Leuk behooren tot de oudste in Zwitserland; zij waren reeds bekend in de 12de eeuw. Intusschen kwamen zij eerst in trek, toen cardinaal Matthias Schinner er in 1501 een groot gebouw had doen verrijzen. Leukerbad bestaat bijna geheel uit aanzienlijke hôtels, doch de gewone badplaatsvermaken zoekt men er te vergeefs. Trouwens zij worden door de grootsche bergstreek meer dan vergoed.
