Leucaemie of witbloedigheid (van Xfvxbi en atpa) is de naam eener ongesteldheid van het bloed, waarbij de witte bloedligchaampjes aanmerkelijk vermeerderd en de roode daarentegen verminderd worden. Zulk een toestand kan, bijv. door bloedverlies, van voorbijgaanden aard wezen. Een eigenaardig verschijnsel dier ziekte is een opzetten van de milt of van de klieren, zoodat men eene lienale en eene lymphatische leucaemie onderscheidt.
Wie daaraan lijden, zijn bleek van gelaat, vermageren, hebben eene belemmerde ademhaling, gevoelen pijn in de milt of in de klieren, en hebben dikwijls last van neus- of darmbloedingen. Indien deze laatste uitblijven, kan de lijder jaren lang het leven voortslepen, totdat hij eindelijk door uitputting bezwijkt.
