Lessius (Leonardus), een verdienstelijk Zuid-Nederlandsch godgeleerde, geboren te Brecht bij Antwerpen den 1sten October 1554, studeerde te Leuven en voegde zich bij de orde der Jezuïeten. Gedurende 7 jaren onderwees hij de wijsbegeerte te Douay en gedurende 15 de godgeleerdheid te Leuven, terwijl hij ook zeer bedreven was in de regtsgeleerdheid, de wiskunde, de geneeskunde en de geschiedenis. Hij overleed in 1623. Van zijne geschriften vermelden wij: „De justitia et jure libri IV etc.”, — „De perfectionibus, moribusque divinis etc. (1620)”, — „De potestate summi pontificis”, — „De summo bono et aetema beatitudine hominis libri IV etc.
(1613)”, — „De providentia Numinis et animi immortalitate etc. (1617)”, — „De fide capessenda consultatio (1610)”, — „De bono statu eorum, qui vovent et colunt castitatem in seculo (1615)”, — „De antichristo ejusque praecursoribus (1611)”, — „Hygiasticon sive de tuenda valetudine etc. (1613)”, — en „De quinquaginta nominibus Dei opusculum (1640)”.
