Lefèbre (Tanegui); doorgaans Tanaquil Faber genaamd, een verdienstelijk Fransch letterkundige, geboren te Caen in 1615, begaf zich, om te ontsnappen aan het bekleeden van een voor hem bestemd geestelijk ambt, aanvankelijk naar Parijs, waar Richelieu hem benoemde tot inspecteur der drukkerij op het Louvre, en vestigde zich na den dood van laatstgenoemde te Langres. Hier maakte hij zich bekend met de leer der Hervormden en ging tot hun kerkgenootschap over, waarna hij hoogleeraar in de godgeleerdheid werd te Saumur. Ter dezer plaatse kwam hij met het consistorie wegens zijn al te gunstig gevoelen over de dichteres Sappho in zoo hevigen strijd, dat hij zijne betrekking moest nederleggen. Reeds had hij een eervol ambt te Heidelberg, hem door den keurvorst van de Pfalz aangeboden, aanvaard, toen hij den 12den September 1372 overleed.
Hij bezat een voortreffelijk karakter, eene ongemeene beschaving en eene grondige geleerdheid, van welke ook zijne dochter Anna Dacier (zie aldaar) geenszins misdeeld was. Men heeft van hem uitgaven van Lucianus en Longinus met Latijnsche vertalingen,— voorts van Phaedrus, Lucretius, Aelianus, Eutropius, Justinus, Terentius, Horatius, Virqilius, Apollodorus, Anacreon en Sappho. Zijne vertalingen in het Latijn zijn zeer goed, doch die in het Fransch eenigzins stijf. Van zijne eigene geschriften vermelden wij: „Epistolae criticae (1659)”, — „Les vies des poètes grecs (1665)”, — en „Méthode pour commencer les humanités grecques et latines (1672)”
