Langeron (Graaf), generaal in Russische dienst, geboren in Frankrijk in 1764, betrad reeds vroeg de militaire loopbaan en onderscheidde zich onder Rochambeau in den Amerikaanschen oorlog. Na zijn terugkeer ontving hij in zijn vaderland den rang van luitenant-kolonel, doch begaf zich in 1788 in de Russische gelederen, waar hij door beleid en moed roem verwierf in den oorlog tegen de Turken, weshalve de Keizerin hem in 1791 een gouden eeredegen zond. In 1792 ontving hij den last, om een korps uitgewekenen te organiséren. en als luitenant-generaal streed hij in den slag bij Austerlitz tegen Frankrijk. Gedurende den oorlog van 1812 zorgde hij zooveel mogelijk voor zijne landgenooten bij hun nootlottigen terugtogt.
In 1813 voerde hij bevel over een Russisch korps, hetwelk tot het Silézisch leger behoorde, en aan de Katzbach noodzaakte hij de Fransche divisie Puthod de wapens neder te leggen. Ook in den slag bij Leipzig vergaderde hij lauweren, en bij den veldtogt van 1814 nam hij een werkzaam deel aan de verovering der hoogten van Montmartre. In 1815 voerde hij bevel over een korps van 35000 man, doch kwam niet in het vuur. Na zijn terugkeer in Rusland werd hij gouverneur van de Krim, voerde in 1829 oorlog tegen de Turken en ging vervolgens naar Petersburg, waar hij in 1831 overleed.
