Kraakbeen is eene doorschijnende, blaauwachtig witte of geelachtige, vaste maar niet verharde, zeer veerkrachtige zelfstandigheid, welke in het menschelijk ligchaam dient tot verbinding der beenderen onderling, tot bekleedsel van de geledingsvlakken der beenderen en tot vorming van een stijf doch tevens veerkrachtig steunsel voor sommige weeke deelen. Brengt men een dun schijfje kraakbeen onder den microscoop, dan ontwaart men, dat het uit 2 verschillende deelen bestaat, namelijk uit ronde of eironde, afzonderlijke of groepsgewijs vereenigde cellen (zie bijgaande afbeelding, 300-maal vergroot) en uit eene gelijksoortige of vezelachtige grondstof, waarin die kraakbeencellen besloten zyn. Onderzoekt men het kraakbeen in het eerste tijdperk zijner ontwikkeling, dan blijkt het, dat het alleen uit cellen bestaat.
Terwijl haar wand allengs dikker wordt en deze verdikkingslagen tusschen de naast elkander gelegen cellen tot eene intermédiaire zelfstandigheid zamenvloeijen, worden de afzonderlijke cellen langzamerhand verder van elkander gedrongen, zoodat zp zich op dergelijke wijze vertoonen als in de figuur is voorgesteid; voorts vermeerderen de cellen door verdeeling zoolang het kraakbeen groeit; er ontstaan cellen, die elkander nog aanraken, maar later op boven beschvevene wijze weder uit elkander worden geschoven. De bolletjes met donkere kringen zijn vetdroppels, — die met ligte kringen celkernen.
Evenals de beenderen zijn ook de kraakbeenderen meestal omgeven door een vast, vezelig en vaatrijk vlies, welks haarvaten de stoffen afzonderen, die voor den groei van het kraakbeen noodig zijn. Bij de ongeboren vrucht der zoogdieren vindt men tot zekeren ouderdom in plaats der latere beenderen enkel stukken kraakbeen, die vervolgens in beenderen veranderen. Zelfs bij het kind zijn vele beenderen nog kraakbeenig. Bij volwassenen dient het, gelijk wij reeds gezegd hebben, tot verbindingsmiddel van beenderen en tot steun in het strottenhoofd, de luchtpijp, den neus en de ooren, Eet kraakbeen bestaat, behalve uit 50o/o water en 4 tot 5% phosphorzuur en koolzuur calcium, uit eene eigenaardige lijmerige stof, kraakbeenlijm (chondrine) genaamd.
