Kokos- of Keeling-eilanden (De), door kapitein Horsburg met den naam van Borneo Coral-Islands bestempeld, vormen eene groep van 33 eilanden in de Indische Zee en liggen in eene regte lijn vóór Straat-Soenda, op 200 uren afstands van Java, tusschen 12 en 13° Z. B. en op 96°63' O. L.
Zij ontleenen den eersten naam aan de kokosnoten, die zij opleveren, en den tweeden aan den Engelschen kapitein Keeling, die ze in 1689 ontdekte, hoewel zij reeds op kaarten van 1680 te vinden zijn. De voornaamste zijn: Horsburg of Noord, Direction of Poeloe Tikoes, Press, Prison, Rijst-eiland of Poeloe Toewan, Button (I, II en III), Ross, Stewardsgroep, Armstrong, Fairbridge, Goat of Geit, Two-tree, Pool, Schot, Graf-eiland of Demmnig, Oost-Keeling, West-Keeling, Zuid-eiland en West- of Hare-eiland. Men heeft er een overvloed van kokosnoten, pompoenen, watermeloenen, maïs, visch, schildpadden, landkrabben, kreeften en tripang. Het klimaat is zeer gezond en de thermometer van Fahrenheit wijst er des ochtends van 70—75°, op den middag van 80—85° en des avonds van 75—71°. Nr.dat deze eilanden steeds onbewoond gebleven waren, vestigde zich in 1823 een Engelschman, Alexander Hare, met eenige Maleische huisgezinnen, bepaaldelijk op Rijst-eiland. In 1825 vond kapitein Ross op Poeloe-Tikoes eene haven, welke hij Port-Albion noemde.
Hij koos in 1827 het eiland Schot tot woonplaats, en toen Hare, de Kokos-eilanden verlaten had, vertrok hij naar Rijst-eiland. Wél werden de Kokos-eilanden aanvankelijk als eene Nederlandsche bezitting beschouwd, doch zij zijn in April 1857 door kapitein Granvelle Freemantle uit naam van hare Britsche Majesteit in bezit genomen. Zij hebben trouwens, als uitmuntende ankerplaats, eene hooge waarde, — wat men in Nederland niet scheen op te merken, ofschoon die eilanden aan den waterweg naar Java gelegen zijn.
