Onder dezen naam vermelden wij:
Jonas, een Hebreeuwsch profeet en een zoon van Amitthai. Hij was afkomstig uit de stad Gath-Hachefer op het stamgebied van Zebulon en leefde in den aanvang der regéring van Jeróbeam II. Volgens de Hebreeuwsche sage vertrok de profeet, op last van Jahveh, als boetprediker naar Ninivé, doch werd onderweg wegens zijne wederspannigheid door een storm overvallen, door de zeelieden over boord geworpen en door een visch opgeslokt, die hem 3 dagen en 3 nachten in zijne ingewanden deed huisvesten en daarna uitwierp op het land. Ten tweeden male naar Ninivé gezonden, verkondigde hij aan deze stad haren ondergang, indien de inwoners zich niet bekeerden. Laatstgenoemden echter deden boete en bleven behouden. — Volgens de uitspraak der critiek behoort het boek, dat den naam van „Jona” draagt, tot een veel lateren tijd, en heeft zijn inhoud de strekking om aan te toonen, dat de orakeltaal der andere profeten, de vernietiging der Heidenen behelzende, van allen grond ontbloot is.
Justus Jonas, een ijverig voorstander der Hervorming. Hij werd geboren te Nordhausen den 5den Junij 1493, zag zich in 1521 benoemd tot hoogleeraar in de godgeleerdheid te Wittenberg, vergezelde Luther naar Worms, ondersteunde dezen bij het vertalen van het Oude Testament en bij de kerkvisitatie, nam deel aan het twistgesprek te Marburg, aan het opstellen der Torgauer Artikelen, en was aanwezig op den Rijksdag te Augsburg. Ook leverde hij oorspronkelijke geschriften en vertalingen, en vertolkte onderscheidene werken van Luther, alsmede de „Apologie der Augsburgsche geloofsbelijdenis” van Melanchton in het Duitsch. In 1541 werd hij superintendent te Halle, en in 1546 te Coburg. Hij overleed te Eisfeld den 9den October 1555.
