Jäger (Gustav), een verdienstelijk Duitsch historieschilder, geboren te Leipzig den 12den Junij 1808, ontving zijne opleiding eerst in zijne geboortestad en daarna op de académie te Dresden. Vandaar ging hij naar München waar hij werkzaam was onder de leiding van Julius Schnorr von Carolsfeld en zijn „Mozes” ten toon stelde. In 1836 begaf hij zich naar Rome en leverde er „De ontmoeting van Bileam met den engel”.
In 1837 werd hij naar München ontboden, om er fresco’s te helpen schilderen in het Koninklijk kasteel. Hier werkte hij met Gieszmann hoofdzakelijk aan de versiering der Habsburg- en Barbarossa-zaal, en verpoosde zich daarvan door „De dood van Mozes” te schilderen. Toen hij voorts tot de fresco’s terugkeerde, legde hij zijn talent ten koste aan de zaal van Karel de Groote, en deze fresco’s geven getuigenis van kracht, helderheid en harmonie. Na de voltooijing daarvan bleef hij te München en vervaardigde wederom schilderijen in olieverf. Zijn volgend stuk was eene „Graflegging van Christus”, waardoor hij grooten roem behaalde.
In 1847 werd hij directeur der académie te Leipzig en bleef er op loffelijke wijze werkzaam. In 1850 voltooide hij als plaatsvervanger van Schnorr eene van de groote fresco-schilderijen in de Nibelungen-zaal te München. Ook had hij reeds in de jaren 1846 tot 1848 in het kasteel te Weimar eene zaal met fresco's versierd. Later bepaalde hij zich bij het vervaardigen van schilderijen in olieverf en ontleende zijne onderwerpen veelal aan de Bijbelsche geschiedenis. Hij overleed te Leipzig den 29sten April 1871.
