Jacquerie noemde men den boerenopstand, die in het midden der 14de eeuw, bij den strijd met Eduard III, koning van Engeland, het noordelijk gedeelte van Frankrijk teisterde. De edelen gaven aan hunne boeren, die zich als schapen lieten verdrukken, den naam van Jacques bonhomme, — vandaar de naam van Jacquerie. De eerste aanleiding tot dien opstand werd gegeven door de verwoestingen, welke Karel de Booze, koning van Navarre, in de omstreken van Parijs aanrigtte, daar deze vooral verschrikkelijk waren voor de landbouwers. Dewijl voorts de boeren door hand- en spandiensten, door belastingen en straffen geweldig geplaagd werden van den woesten en losbandigen adel, namen zij wraak op hunne verdrukkers; zij legden honderde kasteelen in asch, vermoordden de edelen en mishandelden de vrouwen en dochters.
Weldra verspreidde zich deze opstand uit de gewesten van Beauvais en Clermont over Brie, Soissonnais en Laonnais en langs de oevers van de Marne en Oise. Honderdduizende boeren waren opgestaan en pleegden de schandelijkste gruwelen om, zooals zij zeiden, te vergelden wat hun was aangedaan. Hoewel deze opstand verstoken bleef van eene behoorlijke leiding en ook geen bijval vond in de steden, zou zij den geheelen adel hebben uitgeroeid, indien de edelen van alle partijen zich niet vereenigd en deze volksbeweging in bloed gesmoord hadden.
