Jacquin (Nicolaas Joseph, baron), een verdienstelijk natuurkundige, geboren te Leiden den 16den Februarij 1727, bezocht het gymnasium der Jezuïeten te Antwerpen, studeerde te Leuven en te Parijs en legde zich vooral toe op de plantenkunde.
Gerard van Swieten, lijfarts des Keizers te Weenen en een vriend zijns vaders, riep hem naar Oostenrijks hoofdstad, en weldra vertrok Jacquin op last van keizer Frans I naar West-Indië en Spaansch Amerika, om de Keizerlijke tuinen van Weenen en Schönbrunn met vreemde planten en dieren te verrijken. Na zijn terugkeer werd hij hoogleeraar in de kruid- en scheikunde aan de universiteit te Weenen en ontving, behalve den titel van baron, de ridderorde van St. Stephanus. In 1763 werd hij door Maria Theresia benoemd tot bergraad en raad der Keizerlijke munt, en hij overleed te Weenen den 20sten November 1817. Zijn zoon Josef Franz, die hem in 1702 als hoogleeraar en regéringsraad was opgevolgd, overleed in 1835. Van den vader bezitten wij: „Enumeratio systematica plantarum, quas in insulis Carabaeis vicinaque Americae continente detexit novas aut jam cognitas (1760)”,— „Selectarum stirpium Americanarum historia (1763)”, — „Observationes botanicae (1764— 1771, 4 dln)”, — „Index regni vegetabilis (1770)”, — „Hortus botanicus Vindobonensis (1770—1776,3 dln)”, — „Miscellanea Austriaca ad botanicam, chemicam et historiam naturalem spectantia (1778—1781, 2 dln)”, — „Icones plantarum rariorum (1781—1795, 3 dln)”, — „Plantarum rariorum horti caesarei Schönbrunensis descriptio et icones (1797—1804, 4 dln)”.
