Isidórus. Onder dezen naam vermelden wij :
Isidórus Pelusiola, een monnik uit Pelusium in Beneden-Egypte, die een zeer gestrengen leefregel volgde en stoutmoedig de uitspattingen der geestelijken berispte. Hij was geboren te Alexandrië en overleed omstreeks het jaar 450. Een groot aantal brieven, van hem afkomstig en in 1638 uitgegeven, is voor uitlegkunde en kerkgeschiedenis zeer belangrijk. Hij was een leerling van Chrysóstomus en archimandriet in een klooster.
Isidórus Hispalensis, bisschop van Sevilla (Hispalis), een geestelijke, die zich jegens de Kerk in Spanje zeer verdienstelijk gemaakt heeft. Hij werd geboren te Cartagena in Murcia, en overleed in 636. In zijne „Sententiarum sive de summo bono libri III” leverde hij eene soort van geloofbelijdenis, — en in zijne „Originum seu etymologiarum libri XX” eene encyclopaedie, — voorts onderscheidene geschriften van taal- en geschiedkundigen en godgeleerden inhoud, zooals: „De differentiis verborum libri III”, — „Synonymorum libri II”, — en „Liber glossarum”, — eindelijk een „Chronicon usque ad annum V Heraclii”, — eene geschiedenis der Gothen van 176—628, uitgegeven door Rösler (1803)”, —eene „Kroniek der West-Gothische Koningen”, — een „Liber de scriptoribus ecelesiasticis”, — een leerboek der aardrijkskunde, — en eene zeer belangrijke „Collectio canonum ecclesiae Hispaniae”. De beste uitgave van zijne gezamenlijke werken is die van Faustus Arevalo (1797— 1803, 7 dln).
