Hovaeus (Antonius), van Hove of van den Hoef, waarschijnlijk alzoo genoemd naar zijne geboorteplaats Egmond op den Hoef, was geboren in het laatst der 15de of het begin der 16de eeuw, en werd monnik in de abdij van Egmond. Wegens zijne geleerdheid kwam hij hier zóó in aanzien, dat men hem in 1560 tot abt wilde verkiezen, ’t geen echter niet geschiedde, daar de abdij met het nieuwe bisdom Haarlem vereenigd werd. Tot schadeloosstelling echter schonk Filips II hem de abdij van Echternach in Luxemburg, waar hij den 8sten October 1568 overleed.
Hij was een uitstekend beoefenaar der geschiedenis en hield briefwisseling met beroemde tijdgenooten, o. a. met Viglius. Men heeft van hem: „Zuermondius vel de temporis nostri statu ac conditione dialogus, fortasse ob amabilem rerum varietatem non injucundiis (1564)”, — „De arte amandi Deum etc. (1566)”, — en „Historie van de edele welgeborene heeren ende graven van Egmond, uyt de oude boeken bijeenvergaderd enz. (1663)”. Ook heeft men nog van hem in handschrift: „Die chronycke ofte historijender edele ende welgeboren heeren ende baronnen van Egmond enz.”
